Wakacje to takie piękne dwa miesiące

To wcale nie tak, że piszę to, by wyszła chociaż jedna sensowna notka na tym blogu na miesiąc. Po prostu w okresie wakacyjnym z moim życiem nie działo się kompletnie nic. Lepiej. Poza robieniem beznadziejnych prac na przegląd u pana Szymańskiego miałam tyle zajęć, że zrobiłam zdjęcie swojemu świadectwu.

^^^ boże jaki żal, patrzcie jak Beza płacze ^^^

Co ja robię ze swoim życiem?
Ale mam za to strój truskawki.

Uprzedzam pytanie: tak, Andrzej żyje.

I kindermetalową, za dużą na mnie kamizelę.
W ogóle, jeśli ktoś nie zwrócił na to uwagi, to zrobiłam sobie zdjęcie telefonem w lustrze. (Podejrzewam, że kiedy Kieł to przeczyta, to zadzwoni do mnie z pytaniem, czy miałam gorączkę i czy dalej się źle czuję.)

A to mój jedyny przyjaciel od dawna. Nazwałam go Stefan.
Eeee, zrobiłam trochę kucysiowych artów. Większość mi i tak zabrali.
Wszyscy sobie gdzieś pojechali, albo mnie olewają. Albo w pewnym szczególnie irytującym przypadku na mnie narzekają. Ale przyjedzie do mnie mój Irys. I pojedziemy razem do wylęgarni brudu, pozerstwa i pięknych wspomnień. (Wstęp za darmo to cena na którą nas stać. Wcale mnie nie boli dupa, że Jarocin 140 + dojazd.)
A Marcin się zakochał.
I będzie obóz w Częstochowie na który nie mogę jechać, ale to takie miłe, że mnie zaprosili na wspólne gotowanie zupy dla 80 osób.
W zakładkach na górze można teraz poczytać więcej o Bezoiźmie, o Bezie, o moich opkach, o forach na których grałam, kartach postaci... Dużo tego teraz tam jest. Niby już od dawna, ale na wszelki wypadek tutaj napiszę.

I to chyba tyle.

Pozdrawiam,
Człowiek Frajer